In between, tussen reizen en thuis zijn
Met veel spanning laat je alles achter je. De wereld ligt aan je voeten en bent vastbesloten om van een sabbatical of tussenjaar een succes te maken. Je omgeving was verrast en er klinkt hier en daar een kritisch geluid met vleugje jaloezie. Hoe is om weer terug te zijn, weer in het ‘normale’ leven te stappen? Is je omgeving veranderd of ben jij veranderd? In deze blog vertelt Nadia hoe zij het ervaren heeft en hoe zij er op terug kijkt.
Leren
Eigenlijk heeft een tussenjaar in het buitenland, net als alle andere dingen in het leven, zijn goede en zijn slechte kanten. Ik heb het gedaan en één jaar werden er twee. Spijt heb ik er absoluut niet van. Ik heb het gevoel dat ik het deed omdat ik vond dat ik het moest en het leerde me dingen waar ik te zijner tijd mee moest leren leven.
Jong
Op 19-jarige leeftijd ben ik vertrokken, nu denk ik misschien dat ik te jong was. Maar in die tijd at ik de wereld, totdat de wereld mij opat. Omdat ik zo jong was, had ik waarschijnlijk niet de volwassenheid, de ervaring of het karakter om mijzelf te verdedigen tegen de buitenwereld. Je bent een nummer, je hebt geen echte invloed. Plotseling vond ik mijzelf op een totaal onbekende plek, met mensen die helemaal niets van mij wisten.
Ik worstelende met mijn gedachten en bevindingen en niemand die mij kon helpen of snapte. Vooral wanneer je, zoals ik, moeite hebt met iemand te vertrouwen.
Je bent alleen met jezelf en het enige wat je dan kan doen, is boven jezelf uit te stijgen. Dat is precies wat ik heb gedaan en ik heb duizenden leringen getrokken. De ene ging moeilijker dan andere maar het is wel gelukt. Alle situaties zullen je maken tot wie je bent en je leren staande te houden in deze wereld. Wat ik geleerd heb is dat alles zich uiteindelijk vanzelf oplost.
Thuis
Thuiskomen was voor mij het moeilijkste van alles, niet het weg gaan of mijn familie niet meer zien, maar echt het terugkomen. Op het moment dat ik terugkwam behandelde iedereen mij zoals zij dat altijd hadden gedaan. Ze gaan ervan uit dat je bent zoals je was voor je wegging en dat er niets veranderd is. Je reageert en doet hoe ze dat van je gewend waren, goed en slecht. Zelfs een jaar later vecht ik nog steeds tegen ‘die blik’.
Waard
Maar als ik dingen op een weegschaal zou zetten, weegt het goede zwaarder! Het was een geweldige tijd en mijn onschuld was het beste deel. Ik geloof niet in het ideale leven, ik geloof dat als iedereen doet wat hij of zij op dit moment voelt, het altijd goed komt.
Soms valt het niet mee om weer terug te stappen in je oude leven als je zoveel andere ideeën en ervaringen hebt opgedaan. Dit is voor de omgeving soms moeilijk te begrijpen omdat ze de ontwikkeling die je hebt doorgemaakt niet hebben meegemaakt. Het kan je onzeker of juist afstandelijk maken.
Wanneer je erin vast loopt is het goed om er over te praten, met je omgeving en soms ook met een buitenstaander. Voel je niet bezwaard of schuldig en hou je nieuw verworven kracht vast en plan een gesprek met mij.
Je maakt of een stap voorwaarts naar persoonlijke groei, of een stap terug naar veiligheid
-Abraham H. Maslow
