Voor wie?

Verschillen

Elke hulpvraag, probleem of uitdaging heeft zijn eigen aanpak nodig. Elke coach heeft zijn eigen methoden en -ervarings-kundigheid.

Je kan je voorstellen dat een budgetcoach hele andere adviezen en inzichten geeft dan een bondscoach van het zwemteam. Ook de zwaarte en eventuele beperkingen is bepalend voor het type coaching. Zijn er ernstige beperkingen of labels dan is een coach niet het eerste aanspreekpunt. Hoewel deze in een later stadium wel degelijk een toegevoegde waarde kan hebben.

Keuzes

Toen ik besloot om mijn eigen praktijk te starten had ik verschillende ideeën van hoe ik coaching zag. Geen eindeloze gesprekken, niet blijven hangen in het verleden en mensen bewust laten worden dat er eigenlijk altijd wel een keuze is voor wat je doet of in ieder geval hoe je er mee omgaat. Zo zie ik mijzelf meer als een sparringpartner en een interviewer. Het woord coach vind ik nog steeds een beetje lastig, juist omdat daar zoveel stigma omheen hangt.

Doelgroep

Tijdens de trainingen en opleidingen die ik gevolgd heb is de gemene deler: bepaal je doelgroep. Hoe meer gespecialiseerd bent hoe beter mensen je weten te vinden is het idee. Je kan niet de hele wereld bedienen. Een goed advies, schept veel duidelijkheid. Je gaat voor bijzondere kruiden ook niet naar de ALDI. Om een doelgroep helder te hebben weet je ook meer van de pijn of de problemen die mensen ervaren en kan je dus beter meebewegen in de overwegingen die mensen maken.

Lastig

Nu is mijn doelgroep wereldwijd verspreid en gericht op Nederlanders. Om specifieker te zijn, Nederlanders die voor lange tijd in het buitenland verblijven of terug zijn in Nederland. Die moeite hebben om zich te settelen of dromen uit het oog zijn verloren. Voor mij was het (pre-COVID) helder dat je ook prima kan coachen via beeldbellen. De coachwereld vond dat raar en nam het niet serieus. Om nabijheid te voelen moet je elkaar in de ogen kunnen kijken en elkaar kunnen aanraken werd er gezegd. Nu post-COVID ziet de wereld er wat dat betreft heel anders uit. Er is gebleken door de, verplichte, beperkingen je niet per se bij elkaar in dezelfde kamer hoeft te zijn om verbondenheid te voelen. Ik ben niet zo’n knuffelaar dus onthoud ik de cliënten via beeldbellen geen knuffels.

Een andere reden dat mijn doelgroep lastig zou zijn is dat ze ‘overal’ zitten en dus moeilijk te bereiken zijn. Dat klopt, alleen in deze digitale wereld zijn we meer met elkaar verbonden en heb je soms beter contact met iemand aan de andere kant van de wereld dan met je eigen buren. Tijdens mijn reizen heb ik mijn vrienden nooit echt gemist omdat je via whatsapp of facetime makkelijk contact hebt. De wereld is niet meer zo groot.

Ook heb ik cliënten gehad die geboren zijn in het buitenland en in Nederland zijn komen wonen. Behalve dat het mooie gesprekken oplevert vind ik het ook wel bijzonder hoe er tegen Nederland en zijn inwoners wordt aangekeken inclusief de daarbij horende worstelingen.

Pijn

Welke pijn hebben deze mensen dan? Ze zijn sterk en vrijdenkend, flexibel en avontuurlijk. Die hebben toch helemaal geen hulp nodig? Dat klopt over het algemeen ook wel, maar dat neemt niet weg dat het altijd maar zo vanzelf gaat. Het kan heel eenzaam zijn, het kan je rusteloos maken, anders lopen dan dat je gehoopt had. Onzekerheid door verlies van controle of je dromen kunnen veel roet in het eten gooien.

Stel je hebt je doel bereikt en blijkt dat het doel het enige wat er is en er nu niets meer overblijft. Wat als jij je in Nederland gaat vestigen en alles anders is en toch ook weer niet? Dat je geen aansluiting hebt met je oude netwerk of weer in het keurslijf van Nederland moet en niet wilt?

Misschien op het eerste gezicht niet echt schokkend maar het kan het leven behoorlijk ingewikkeld maken.  Neerslachtigheid of depressie ligt op de loer.

Mensen vluchten vaak in het reizen, maar vergeten dat ze uiteindelijk zichzelf altijd meenemen. Zelfs wanneer ze alles achter zich laten. Dat ontspoort dan al snel in een zoektocht naar iets wat er niet is. Dit wordt door de omgeving vaak niet herkend omdat deze mensen ook vaak sterk en vrijdenkend, flexibel en avontuurlijk zijn.

Hulp

Wat ik veel hoor van collega-coaches is dat ze graag mensen willen helpen. Ik hoor dat dan aan en voel bij mijzelf een weerstand ontstaan. Ik wil helemaal geen mensen helpen, maar wat wil ik dan wel? Ik zou graag willen dat mensen beter leren kiezen voor zaken die voor hen belangrijk zijn en niet ‘omdat nou eenmaal zo moet’. Ik heb vertrouwen dat  mijn cliënten de mogelijkheid en de wil hebben om te kijken wat voor hun belangrijk is. Als ik denk aan ‘mensen helpen’ is mijn associatie meer dat het mensen zijn die hulpbehoeftig zijn.

Ervaring

Door mijn eigen ervaringen en worstelingen ken ik als geen ander het gevoel en de emoties die met het wonen in het buitenland en in Nederland terugkomen gepaard gaan. Daardoor ben ik in staat andere vragen te stellen en kan ik goed meebewegen in de overdenkingen. Wat niet weg neemt dat het nog steeds je eigen keuzes en verantwoordelijkheden zijn. Hier kan jij je voordeel mee doen door geen eindeloze gesprekken te houden of gedragsveranderingen aan te leren maar je wel eerlijk naar jezelf leert te kijken.

Met de online trajecten die vrij algemeen zijn in combinatie met een-op-een gesprekken krijg je heel veel handvatten en inzichten die je niet alleen nu heel veel opleveren maar die je ook voor de toekomst in kan zetten.

Dus

Loop jij tegen bepaalde problemen of beperkingen op? Worstel je met vragen zoals en hoe nu verder, is dit wat ik echt wil? Dan wil ik tegen jou zeggen; doe jezelf niet te kort. Soms is het makkelijker om een steuntje te krijgen om dingen ook op een andere manier te bekijken. Blijf er niet in hangen en durf weer te dromen en stop met vluchten.

Neem contact op en dan kunnen we bespreken wat jou kan helpen om het avontuur weer te omarmen en met nieuwe energie nieuwe avonturen aan te gaan.